مدتی مدلهای برتر هدیونیتها بسته به نمایشگر آنها بودند؛ یعنی آنها که با نمایشگر رنگی بودند و بهاصطلاح Demo دار بودند، محبوبیت و قیمتی بهمراتب بالاتر داشتند. حرفهایها از پخشهای دوطبقه موسوم به 2DIN استفاده میکردند. این هدیونیتها درواقع همان پخشهایی بودند که روی خود نمایشگر نیز داشتند. اغلب اندازهی آنها ۶٫۱ و برخی نیز ۷ اینچی بودند. این اواخر خودروهای پرآپشن کرهای و ژاپنی مجهز به سیستم صوتی هستند که نمایشگر آن بهصورت توکار و متصل به داشبورد است. هدیونیتهایی که از آن به اسم InDash یاد میشود. علاوه بر اطلاعات موزیک در حال پخش، نمایش تصویر دوربین عقب و روی برخی نیز نمایش فیلم از دیگر قابلیتهای آنها هستند. از نظر کارشناسی و مهندسی، هدیونیتها برحسب قابلیتهای بصریشان اندازهگیری نمیشوند. در حقیقت، وجه تمایز آنها خروجی آنها و قابلیت تعداد اتصالشان به آمپلیفایر، سابووفر، توییتر، میدرنج و سایر باندهاست.